"ריין לעבן"

געערטע ריכטער, באַליבטע משפּחה מיטגלידער, גוטן נאָכמיטאָג אַלעמען! איך בין וואַנג פּינגשאַן פֿון סאַנשיין באַ. היינט, מיין רעדע טעמע איז 'ריין לעבן':

אין אונדזער טעגלעך לעבן, צי ביי דער אַרבעט צי ביי דער געזעלשאַפט, האָט יעדער איינער זײַנע צילן. אָבער, דערגרייכן די צילן טרעפט אָפט אויף שטערונגען. כּדי זיי צו איבערקומען, איז וויכטיק זיך צופּאַסן צו דער סביבה, קאָנטראָלירן געפילן, און זיך צו נעמען צו שוועריקייטן מיט אַ פּאָזיטיוון און אָפּטימיסטישן געדאַנקען־גאַנג. גלויבט אַז עס זענען שטענדיק דאָ מעטאָדן ווייטער פון שוועריקייטן וואָס לאָזן אונדזערע ריינסטע נשמות דערגרייכן וואָס מיר ווילן. טראַכט וועגן אונדזער קינדהייט - דאָס איז געווען די צײַט ווען מיר זענען געווען די מערסטע אומשולדיק און גליקלעך. אָבער, דאָס פֿאַרלאָזן די זאָרגנדיקע אָרעמס פֿון דער היים, באַגעגענען אָפּנאַר און פֿאַרראַט אין דער געזעלשאַפט, האָט ביסלעכווײַז אָפּגעוואָרפן מײַנע ערשטע אַספּיראַציעס און די ריינקייט אין מײַן האַרצן.

איך געדענק נאָך מײַנע ערשטע טעג אין טענגט, איך האָב זיך געפֿילט גאַנץ אומבאַקאַנט. קיינער האָט זיך נישט געקענט, און עס האָט זיך געפֿילט עלנט. איך האָב זיך געטרייסט, טראַכטנדיק אַז מיט דער צײַט וועל איך זיך פֿאַראייניקן מיט אַלעמען. אין מײַן ערשטן טאָג האָט מיך דער סופּערווײַזער געבעטן צו אַרבעטן מיט אַ שיינער דאַמע אין דער קאַרטאָן־געגנט. אין אָנהייב האָב איך נישט געוווּסט ווי אַזוי זיך צו באַגיין מיט דער אַרבעט, האָט די דאַמע מיך געלערנט ווי אַזוי צו פֿאַלטן דעם קאַרטאָן ערשט. נאָך דער אַרבעט, שטייענדיק לאַנגע פּעריאָדן, האָבן מײַנע פֿיס שרעקלעך וויי געטאָן. אין מײַן געדאַנק האָב איך זיך געמוטיקט, 'עס איז נישטאָ קיין אַרבעט וואָס איז נישט מיד אָדער שווער. אויב אַלע אַנדערע קענען עס טאָן, קען איך אויך.' נאָך דעם ווי איך האָב זיך אָנגעהאַלטן אַ וואָך, האָט מיך דער סופּערווײַזער איבערגעפֿירט צו דער שרויף־ליניע. איך האָב געטראַכט, 'דאָס איז אויך אַ פּשוטע אויפֿגאַבע, נישט אַזוי?' דער סופּערווײַזער האָט אָנגעהויבן מיך לערנען ווי אַזוי זיך צו באַגיין מיט שרויפֿן, דערקלערנדיק די ריכטיקע אָפּעראַציעס בשעת ער האָט זיי אָנגעצויגן.

דאנק זיין פּינקטלעכער און געדולדיקער אנווייזונג, האָב איך זיך שנעל צוגעפּאַסט און באַהערשט די אויפגאַבן פון דער פּאַקאַדזשינג אָפּטיילונג. היינט וויל איך טיילן אַ באַזונדערן פאַל. ווען איך האָב אָנגעהויבן אַרבעטן אויף 0188, האָב איך נישט געהאַט קיין פריערדיקע דערפאַרונג. אָבער, אַרבעטנדיק מיט מענעדזשער קסיאַן שענג, האָט ער מיר געלערנט פילע גרונטלעכע סקילז, ספּעציעל די פאָרזיכטיקייטן אין ניצן די נאָגל ביקס און טוישן נעגל. ער האָט באַטאָנט די ריכטיקע האַנט פּלאַצירונג בשעתן ניצן די נאָגל ביקס.

ווען מיר שטייען פאר שוועריקייטן, מוזן מיר האבן די מוט זיי צו באקעמפן. מיר זאלן נישט פארלירן דעם בטחון ווען מיר שטייען פאר שטערונגען. איך בעט יעדן צו באקעמפן שוועריקייטן גלייך; נאר דורך זיי איבערקומען קענען מיר זיך אליין באזיגן. ארבעט איז נישט גרינג; מיר מוזן אויסצייכענען זיך אין אונזערע ראלעס און קאאפערירן מיט פארשידענע דעפארטמענטן. גלייכצייטיג, וועלן קאנטינעווירלעכע אנשטרענגונגען אין לערנען נייע וויסן און סקילז אונז מאכן בעסער. זיך אנשליסן אין דער פירמע, פיל איך זיך גליקליך. כאטש איך האב געהאט פילאסאפישע זארגן און ארבעט-פארבינדענע זארגן, וועט די ארבעטס-אומגעבונג דא, יעדנס ענטוזיאזם, און דירעקטאר קיו'ס גייסט פון שווערער ארבעט אונז מאכן בעסער און בעסער.

דאָס ענדיקט מײַן גאַנצע רעדע! אַ דאַנק אײַך אַלעמען פֿאַרן צוהערן! אַ דאַנק אײַך אַלעמען.